Οι γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού και δεν αθλούνται αρκετά, μπορεί να θέτουν σε κίνδυνο την ποιότητα ζωής τους ή ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, σύμφωνα με μια νέα μελέτη επιστημόνων του τμήματος επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας.
Σκοπός της μελέτης είναι να καταδείξει την ανάγκη ενίσχυσης της συμμετοχής σε φυσικές δραστηριότητες από γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού και βρίσκονται σε θεραπεία ή την έχουν ολοκληρώσει.
Οι γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού συχνά υποβάλλονται σε διαδικασίες που αναγκαστικά περιορίζουν για κάποιο διάστημα την κινητικότητά τους, όπως η βιοψία μαστού, βιοψία λεμφαδένων ή αφαίρεσή τους, χειρουργική αφαίρεση όγκου, μαστεκτομή ή αποκατάσταση μαστού μετά από μαστεκτομή. Η άσκηση αποδείχθηκε ότι παίζει σπουδαίο ρόλο στην ανάκτηση ευλυγισίας, ιδιαίτερα στις κινήσεις του χεριού και του ώμου, ενώ μπορεί σταδιακά να εισαχθεί στο πρόγραμμα της ασθενούς ακόμη και 3 έως 7 ημέρες μετά την επέμβαση ή την ακτινοθεραπεία.
Οι ερευνητές εξέτασαν τόσο το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητας όσο και τις αλλαγές που παρατηρούνται σε αυτή μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού.
Εξέτασαν λοιπόν τη δραστηριότητα που έχει μια γυναίκα 3 μήνες πριν μάθει ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού, και η οποία μπορεί να είναι έντονη, π.χ. τρέξιμο ή μέτρια, π.χ. δουλειές στο σπίτι ή κηπουρική, αλλά και τη φυσική δραστηριότητά της, 7 μέρες πριν από τη συνέντευξη στους ερευνητές, όταν γνωρίζει πλέον ότι πάσχει από την νόσο.
Κι ενώ οι επιστημονικοί φορείς στην Αμερική έχουν δώσει οδηγίες από το 2008 για το πώς η φυσική δραστηριότητα μπορεί να ωφελήσει την υγεία, ακόμη κι αν πρόκειται για 150 λεπτά μέτριας άσκησης ή 75 λεπτά έντονης, μέσα στην εβδομάδα, μόνο το 35% των ασθενών που συμμετείχαν στη μελέτη απάντησαν ότι ακολουθούν τις συγκεκριμένες συστάσεις.
Μετά τη διάγνωση, μειωμένη φυσική δραστηριότητα ανέφερε το 59% των ασθενών και μόνο 1 στις 5 γυναίκες έδειξε να μην πτοείται και αύξησε τα επίπεδα άσκησης κατά 30 λεπτά την εβδομάδα.
Ο σημαντικός ρόλος της άσκησης στη μάχη κατά του καρκίνου φαίνεται πάντως και στα επίπεδα θνησιμότητας. Στα άτομα που συνεχίζουν να έχουν αυξημένη φυσική δραστηριότητα και μετά τη διάγνωση καρκίνου του μαστού, η θνησιμότητα εμφανίζεται μειωμένη κατά 34%, σε αντίθεση με την κατηγορία ασθενών που ασκούνται ελάχιστα ή καθόλου.