Το όραμα και η αποφασιστικότητα μας έχουν δώσει ελπίδα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του καρκίνου στον μαστό.
1980. Ο E. Donnall Thomas, MD, που έλαβε Νόμπελ το 1990, ήταν πρωτοπόρος της τεχνικής μεταμόσχευσης μυελού των οστών για την αντιμετώπιση του καρκίνου.
1988. Ο Dennis Salmon, MD, ανακάλυψε ότι το γονίδιο του καρκίνου που παράγει την υπερ-έκφραση της πρωτεΐνης HER2/neu εμφανίζεται στο 30% των περιστατικών επιθετικής μορφής καρκίνου μαστού.
1990. Η Mary-Claire King, MD, εντόπισε το γονίδιο BRCA1 που εμφανίζει κληρονομική προδιάθεση για καρκίνο μαστού σε συγκεκριμένη τοποθεσία του χρωμοσώματος 17.
1994. Ο Brian Henderson, MD, απέδειξε πως η άσκηση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στον μαστό σε προ-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
1994 & 1998. Οι γιατροί David G.I. Kingston, PhD, και Bernard Fischer, MD, ανέφεραν δραστικές ουσίες που αποδεδειγμένα βοήθησαν στην αποτελεσματική αντιμετώπιση προχωρημένου καρκίνου μαστού αλλά και για πρώτη φορά ανέφεραν τη χημειοπροστατευτική δράση συγκεκριμένου σκευάσματος για την πρόληψη καρκίνου στον μαστό. Την επιβεβαιωμένη δράση φαρμακευτικών σκευασμάτων απέδειξαν το 1998 και το 1999 και οι γιατροί Dennis Salmon, MD, και V. Graig Jordan, PhD.
2002. Ο Stephen Friend, MD, PhD, ανέπτυξε την τεχνολογία που μπορεί να προβλέψει μέσα από το γονιδίωμα του ασθενούς εάν υπάρχει πιθανότητα να αναπτυχθεί μετάσταση και ανάλογα με το αποτέλεσμα μπορούσε να επιλεγεί η επιθετική προληπτική χημειοθεραπεία.
2002. Ο Berbard Fischer, MD, δημοσίευσε αποτελέσματα 20ετούς μελέτης του, με τη συμμετοχή 1.800 γυναικών, σύμφωνα με τα οποία η ολική μαστεκτομή δεν προσφέρει πλεονεκτήματα συγκριτικά με την ογκεκτομή ή την ογκεκτομή με ακτινοθεραπεία.
Στο ίδιο συμπέρασμα είχε οδηγηθεί και ο Umberto Veronesi, MD, ερευνητής και διακεκριμένος καθηγητής, έπειτα από δική του 20ετή έρευνα σε δείγμα 701 γυναικών.
Πηγή webmd