Μπορεί τα καρότα και οι γλυκοπατάτες να κρύβουν μυστικά για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού; Την απάντηση δίνει έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στη Διεθνή Επιθεώρηση Ογκολογίας.
Σύμφωνα με την έρευνα, ένα παράγωγο της βιταμίνης Α, γνωστό ως ρετινοϊκό οξύ, που βρίσκεται άφθονο στις γλυκοπατάτες και τα καρότα, βοηθά τα προκαρκινικά κύτταρα που εντοπίζονται στο μαστό, να επιστρέφουν στην προηγούμενη υγιή κατάστασή τους. Η έρευνα θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν γιατί σε μερικές κλινικές μελέτες δεν έχει παρατηρηθεί κάποιο όφελος από τη βιταμίνη Α στη μάχη κατά του καρκίνου. Η βιταμίνη λοιπόν δεν φαίνεται να αλλάζει την πορεία του ανεπτυγμένου καρκίνου αλλά εκείνη των προκαρκινικών κυττάρων και μάλιστα δείχνει να είναι αποτελεσματική σε πολύ μικρές δόσεις.
Με δεδομένο ότι τα κύτταρα υφίστανται πολλές αλλαγές προτού γίνουν εντελώς επιθετικά και μεταστατικά, η Σάντρα Φερνάντεζ, επίκουρη καθηγήτρια Παθολογικής Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο Τόμας Τζέφερσον, και οι συνεργάτες της, χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο εξέλιξης του καρκίνου, με κύτταρα σε 4 στάδια: φυσιολογικά, προκαρκινικά, καρκινικά και επιθετικά.
Όταν οι ερευνητές εξέθεσαν τους τέσσερις τύπους κυττάρων σε διαφορετικές συγκεντρώσεις ρετινοϊκού οξέος – μία από τις χημικές ουσίες στις οποίες μετατρέπει ο οργανισμός τη βιταμίνη Α – παρατήρησαν μια μεγάλη αλλαγή στα προκαρκινικά κύτταρα. Τόσο σε ότι αφορά το σχήμα τους, που άρχισε να φαίνεται πιο φυσιολογικό, όσο και στη γενετική τους υπογραφή. Τα προκαρκινικά κύτταρα που εξετάστηκαν, διέθεταν 443 γονίδια που εξελίσσονταν σε καρκινικά. Όλα αυτά τα γονίδια επέστρεψαν σε φυσιολογικά επίπεδα έπειτα από θεραπεία με ρετινοϊκό οξύ. « Καταφέραμε να δούμε την επίδραση του ρετινοϊκού οξέος επειδή παρατηρούσαμε τέσσερα διαφορετικά στάδια του καρκίνου του μαστού», λέει η Δρ. Φερνάντεζ. « Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να εφαρμοστούν και σε ασθενείς».
Το επόμενο βήμα για τους επιστήμονες θα είναι να προσπαθήσουν να δουν, εάν η ποσότητα ρετινοϊκού οξέος που απαιτείται, μπορεί να διατηρηθεί σε ένα μοντέλο με πειραματόζωα, και εάν η συγκεκριμένη συγκέντρωση έχει παρόμοια αποτελέσματα με αυτά που παρατηρήθηκαν στα κύτταρα. Εάν και αυτές οι μελέτες αποδειχθούν το ίδιο αποτελεσματικές, το επόμενο βήμα θα είναι πλέον οι δοκιμές στον άνθρωπο.