Προβληματισμό αλλά και ανησυχία έχει προκαλέσει σε πλήθος γυναικών, η καναδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal και αμφισβητεί την αξία της μαστογραφίας ως μεθόδου πρώιμης διάγνωσης. 
Κατά τη διάρκεια των 25 ετών που ακολούθησαν μετά την ολοκλήρωση της μελέτης το 1985, εξετάσθηκαν περίπου 90.000 γυναίκες, ηλικίας 40 έως 59 ετών, προκειμένου να συγκριθούν τα περιστατικά καρκίνου του μαστού και η θνησιμότητα ανάμεσα σε εκείνες που υποβάλλονταν σε μαστογραφία και εκείνες που δεν υποβάλλονταν.
Συγκεκριμένα, από τις 44.925 που υποβάλλονταν σε μαστογραφία και ψηλάφηση, 3.250 διαγνώσθηκαν με καρκίνο του μαστού και 500 έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της νόσου. Αντίστοιχα, από την ομάδα των 44.910 γυναικών που υποβάλλονταν μόνο σε ψηλάφηση, 3.133 διαγνώσθηκαν με καρκίνο του μαστού και απεβίωσαν 505.
Όπως αναφέρεται στα συμπεράσματα της μελέτης, το 22% των περιπτώσεων διηθητικού καρκίνου που εντοπίστηκαν με μαστογραφία, αποτελούν αντικείμενο περιττής διάγνωσης (υπερδιάγνωσης) και θεραπείας. Πρόκειται δηλαδή για όγκους οι οποίοι, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, χωρίς να είναι απειλητικοί για τη γυναικεία υγεία, διαγνώσθηκαν ή αντιμετωπίσθηκαν με χημειοθεραπεία, ακτινοβολία ή χειρουργική επέμβαση.
Ο στόχος της μελέτης του Πανεπιστημίου του Τορόντο ήταν να διαπιστωθεί κατά πόσο ο εντοπισμός μη ψηλαφητών όγκων έχει όφελος για την υγεία. Βασιζόμενοι στα δεδομένα τους, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η πρακτική αξία της μαστογραφίας πρέπει να επαναξιολογηθεί καθώς δεν συμβάλλει στη μείωση της θνησιμότητας από τον καρκίνο του μαστού, περισσότερο απ’ ότι η κλινική εξέταση.